رضایت شغلی اعضای هیأت علمی دانشگاه های منتخب نظامی

مقدمه: انگیزش و رضایت شغلی اساتید می تواند نقش بسیار اساسی در عملکرد آنها داشته باشد. عدم توجه به رضایت کارکنان یک سازمان، موجب توقف و رکود نسبی و تحلیل و زوال تدریجی آنان خواهد شد. لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی رضایت شغلی اعضای هیأت علمی دو دانشگاه منتخب نظامی شهر تهران در سال 1389 انجام شد. روش ها: در یک مطالعه توصیفی مقطعی تعداد 150 پرسشنامه توزیع شد. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه ای شامل 45 گویه با مقیاس 5 نقطه ای لیکرت بود که قبلاً در مطالعه ای مشابه در دانشگاه علوم پزشکی اصفهان تدوین و استفاده شده بود و جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات از روش های آمار توصیفی و استنباطی (t تست و آزمون anova و ضریب همبستگی پیرسون) استفاده شد. نتایج: میانگین و انحراف معیار کسب شده در حیطه های مختلف رضایت شغلی عبارت بودند از: شامل نحوه سرپرستی و ارتباطات 61/10±51/46، ماهیت کار 33/4±83/23 و، امنیت شغلی 60/5±76/23 و شرایط فیزیکی و محیط کار 79/6±43/20، فرصت های ارتقا 93/5±29/17 و حقوق و مزایا 39/5±12/15 بود. نتایج آزمون همبستگی پیرسون نشان داد که بین سطح رضایت مندی و حیطه های مختلف، قوی ترین همبستگی مثبت به ترتیب مربوط است به حیطه های: نحوه سرپرستی و ارتباطات، فرصت های ارتقا، امنیت شغلی، شرایط فیزیکی و محیط کار، حقوق و مزایا و ماهیت کار. نتیجه گیری: اعضای هیأت علمی از رضایت شغلی نسبتا خوبی برخوردار بودند. با توجه به نتایج به دست آمده چنین به نظر می رسد که توجه به امر سرپرستی و فرصت های ارتقا می تواند شرایط موجود را بهبود بخشد.